Det for ein herrelaus skugge ikring
i byen
han freista stadig henge seg på folk,
men dei berre vifta han vekk
Takk, eg foretrekkjer min eigen skugge,
sa dei
kort
skuggen smaug seg vidare
for å freiste på nytt
og på nytt
audmjuk og lengtande
Ein skugge er visst ikkje så mykje verdt
utan eit menneske
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar