Tid bakom tid

Før vi blir fødde
sitt korgene våre
fast i tikkande siv

vi kan sjå
augestikkarar
med grøne vengjer

vinden kjemmer
himmelranda
rastlaust

men vi
blir kanskje
aldri
funne

Leike heim

Det kom eit perfekt møblert dokkehus
ut av munnen hennar

Bittesmå stoveklokker slo når ho smilte,
byksande solflekkar
på blomstrete tapet

ho lo ein liten
biedenmeyerlatter

inst i kvar iris
satt ein svarttrost
i eit bur av smilerynker.