Vår i oss

nettene er gjennomsiktige

hjarta fulle
av blindeskrift

vi vandrar svevnlause
i fingertuppskogen

finn blødande greiner,
og stryk oss mot dei

Leitelys

om nettene les eg tankane dine
med lommelykt under dyna,

i mørkret

eg blar meg igjennom deg
les siste sida først

vil finne ut
om det er eg
som er mordaren

Vårlåt

Eg spelar  den songen
som handlar om
ho som for til byen i nye skor,
og slengde med håret

perkusjonshælar mot brustein,
litt gitardryss av vårfuglar ,
 solbrillesmil

handveska på skuldra
full av lubne
moduleringar

eg skrur opp lyden,

la refrenget
spegle seg
i eit smilehol

Augustlivet

Nattvinden sender ut
doggvarsel,

tussmørker glir med ballongdekk
over grusen

I ei hengekøye av arrvev
svingar gamle dagar

Mysterium i april

Vi ropar opp i marsblå
kvelving
ser undrande inn
gjennom vindauga
der mange vårar budde
før

dei vart lagt ned
på himmellake
likevel forsvann dei

Snapchat

Beige tacokveldar med joggebukse over dataspel
ein småfull selfie under gatelys ein kveld i februar
på sjukebesøk til nokon som berre ligg under dyna
åra dundrar  i øyrene
-Kan du skimte rynker som skal kome
i dei gulna bileta
frå sytttalet?

Du skal vite
 at dette er deg.
Alle bøkene du ikkje har skrive
alle menneske du aldri skal møte

i dei gulna barnålene du finn
mellom bøkene i bokhyller
Alt dette er deg