Han fortalde:
Eg trudde eg ville og så tenkte eg at eg skulle sondere terrenget om ho og kanskje ville.
Om ikke ho ville noko heilt anna, da, - utan at eg eigentleg hadde nokon klare indikatorar på kva ho eigentleg ville og ikkje ville. Nok om det.
Men- da eg etter kvart ymta frampå kva eg kanskje ville, så fekk eg liksom ikkje noko klart inntrykk av om min forsiktig antyda vilje fekk henne til å ville noko som helst. Ho var ikkje villig til å ville noko - i alle fall ingenting som gjekk an å forstå for meg.
Difor så tenkte eg berre helvete heller. Når ein er så uklar på kva ein vil, skal det godt gjerast at andre vil kome til å ville.
Ho får berre gjera som ho vil
Så skal eg kjenne etter om eg vil nokon andre noko. Og det trur eg faktisk at eg vil,ganske snart.
1 kommentar:
Hmm ... den kjærligheten. Her vil gjerne sitere en som i skrivestil av og til faller på å minne om deg. Om dine ord slik de faller. Nemlig twitters ukronede nynorskikon - Heimflyttar:
"Treng andre ord for minusgradene og ei betre glosebok for kjærleik."
Legg inn en kommentar