Over heile byen suste det sterkt av utspilte greiner i lufta, og dei klaska tungt ned i landinga og piska sviande i bakken så snøen gøyv.Det var særs farleg å gå ute. Kor ein enn gjekk, kunne ein setje livet til. Både ovanfrå og sidelengs kunne trea kome susande, i mørkret, om natta, om morgonen, eller ved middagstid.Lufta var mørk og tjukk av stupande graner. Redsla greip folk.
Det var tida for dei døyande juletrea si hemn
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar